Richard Wiseman został dość nietypowym naukowcem, będąc wcześniej iluzjonistą – co wpłynęło na jego podejście do badań naukowych. Z tego punktu widzenia książka „Kod szczęścia” jest wyjątkową pozycją, albowiem nie jest napisana przez kolejnego guru pozytywnego myślenia. To pozycja dla niedowiarków, ludzi, którzy uważają pozycje motywacyjne za stek bzdur. Trudno bowiem obalić szereg naukowo zweryfikowanych badań na ludziach i wynikające z tych eksperymentów i testów wnioski.
Autor postarał się sklasyfikować (za pomocą specjalnie dobranych pytań ankietowych) testowane osoby na trzy grupy: pechowców, szczęściarzy i grupę pośrednią. Oto przykład jednego z wielu opisanych w książce eksperymentów.
Książka nie mówi bowiem o żadnych tajemniczych mocach Wszechświata, a głównie skupia się na różnym podejściu do życia, udowadniając, jak wielkie znaczenie ma postawa życiowa do osiąganych celów. A to z kolei niejako udowadnia słuszność porad przedstawionych w wielu poradnikach motywacyjnych.
Badanie polegało na obserwacji nagrań wideo rozmów z pechowcami i szczęściarzami (bez ścieżki dźwiękowej) przez ekspertów psychologów, którzy nie wiedzieli, z kim mają aktualnie do czynienia. Mieli wykazać cechy szczególne i okazało się, że „Szczęściarze uśmiechali się dwa razy więcej niż pechowcy i o wiele częściej nawiązywali kontakt wzrokowy”. Największą jednak różnicę wykazano w języku ciała, gdzie wyraźnie dało się wyróżnić ludzi z postawą otwartą jak i zamkniętą.
Oto czym charakteryzują się pechowcy: „Brak jakichkolwiek prób odmiany losu w prosty sposób przekształca niskie oczekiwania pechowców w żałosną rzeczywistość”.
Autor na podstawie badań wyciągnął zestaw wniosków, które poniżej zostaną przedstawione w postaci czterech praw szczęścia. Do każdego z tych praw stworzono po kilka reguł objaśniających. Książkę jednak warto przeczytać w całości ze względu na szerokie uzasadnienia tych tez i przykłady ćwiczeń dla osób, które by chciały do grupy szczęściarzy dołączyć.
I prawo szczęścia: „Wykorzystuj przypadkowe okazje jak najlepiej. Szczęściarze tworzą, zauważają i wykorzystują przypadkowe okazje”.
Reguły pierwszego prawa:
- Szczęściarze budują i utrzymują potężną sieć szczęścia (dużą grupę znajomych, którzy też mają dużą grupę własnych znajomych).
- Szczęściarze podchodzą do życia na luzie.
- Szczęściarze są otwarci na nowe doświadczenia.
II prawo szczęścia: „Słuchaj swojej intuicji. Szczęściarze podejmują trafne decyzje, słuchając swojej intuicji i przeczuć”.
Reguły drugiego prawa:
- Szczęściarze słuchają swojego wewnętrznego głosu.
- Szczęściarze wzmacniają swoją intuicję (np. przez głęboką relaksację, medytacje).
III prawo szczęścia: „Spodziewaj się najlepszego. Oczekiwania wobec przyszłości pozwalają szczęściarzom spełniać marzenia i realizować ambicje”.
Reguły trzeciego prawa:
- Szczęściarze wierzą, że los zawsze będzie im sprzyjał.
- Szczęściarze dążą do celu, nawet jeśli szanse na sukces są niewielkie, i nie poddają się w obliczu porażki.
- Szczęściarze spodziewają się udanych stosunków z innymi.
IV prawo szczęścia: „Zamień swego pecha w szczęście. Szczęściarze potrafią przekształcić swojego pecha w szczęście”.
Reguły czwartego prawa:
- Szczęściarze widzą pozytywną stronę swojego pecha.
- Szczęściarze wierzą, że wszelkie pechowe wydarzenia w przyszłości wyjdą im na dobre.
- Szczęściarze nie rozpamiętują swojego pecha.
- Szczęściarze podejmują konstruktywne działania, aby zapobiec niepowodzeniom w przyszłości.
Podsumowując, jest to książka inna od większości materiałów do motywacji, nie odwołuje się do religii, sił nadprzyrodzonych – pokazuje jak zmienić swe nastawienie, aby życie zaczęło przybierać weselsze barwy. Niezależnie od stopnia zaawansowania w dążeniu do sukcesu – książkę powinien przeczytać każdy. Dla tych, którym daleko do sukcesu i szczęścia, autor przygotował zestawy odpowiednich ćwiczeń pozwalających dostosować się do przestrzegania wymienionych tu praw szczęścia.
Dopiero odkryłam tego bloga. Jest świetny.